Historia wzmacniacza audio

Początki

Pierwszy wzmacniacz audio został wyprodukowany w 1906 roku przez mężczyznę o nazwisku Lee De Forest i przyszedł w formie lampowej triody. Ten specjalny mechanizm ewoluował od Audiona i został opracowany przez De Forest. W przeciwieństwie do triody, która ma trzy elementy, Audion miał tylko dwa i nie wzmacniał dźwięku. Później, w tym samym roku, wynaleziono triodę, urządzenie z możliwością regulacji ruchu elektronów z żarnika na płytę dźwiękową i modulowania go. Był pomocny w wynalezieniu pierwszego radia AM.

Lampy próżniowe

Po II wojnie światowej nastąpił wzrost technologii ze względu na postępy wypracowane w czasie wojny. Pierwsze typy wzmacniaczy audio zostały wykonane z lamp próżniowych lub zaworów. Ich przykładem jest wzmacniacz Williamsona z 1946 roku. W tym czasie uważano, że to szczególne urządzenie wytwarza dźwięk wyższej jakości w porównaniu z innymi dostępnymi wówczas wzmacniaczami. Rynek wzmacniaczy dźwięku był duży, a urządzenia typu zaworowego można było kupić po niskich cenach. W latach 60-tych gramofony i telewizory wzmacniały wzmacniacze lampowe.

Tranzystory

W latach 70. technologia zaworu została zastąpiona przez tranzystor krzemowy. Chociaż zawory nie zostały całkowicie zniszczone, o czym świadczy popularność lamp katodowych, które są wykorzystywane do zastosowań wzmacniających, tranzystory krzemowe stają się coraz bardziej obecne. Tranzystory wzmocniły dźwięk, zmieniając napięcie wejścia audio poprzez użycie półprzewodników. Przyczyną preferencji tranzystorów nad zaworami było to, że były mniejsze, a zatem bardziej energooszczędne. Ponadto, byli oni lepsi w zmniejszaniu poziomów zniekształceń i byli tańsi w produkcji.

Półprzewodnikowy

Obecnie najczęściej używane wzmacniacze audio są uważane za tranzystory półprzewodnikowe. Przykładem tego jest dwubiegunowy tranzystor złącza, który ma trzy elementy wykonane z materiałów półprzewodnikowych. Innym rodzajem wzmacniacza stosowanego w ostatnich latach jest tranzystor polowy z tlenkiem MOSFET lub półprzewodnikowy. Wynaleziony przez Juliusa Edgara Lilienfelda, został pomyślany po raz pierwszy w 1925 roku i ma zastosowanie zarówno w obwodach cyfrowych, jak i analogowych.

Rozwój

Mimo że wzmacniacze półprzewodnikowe oferują komfort i wydajność, nadal nie mogą produkować jakości tych, które są produkowane z zaworami. W 1872 roku Matti Otala odkrył przyczynę: zniekształcenie intermodulacyjne (TIM). Ten szczególny rodzaj zniekształceń spowodowany był szybkim wzrostem napięcia w urządzeniu wyjściowym audio. Dalsze badania rozwiązały ten problem, prowadząc wzmacniacze do anulowania TIM.