Zapisywanie sekwencji sekwencyjnych SSD losowo

Dyski dyskowe mają więcej zalet niż dyski półprzewodnikowe.

SSD

Jednostka pamięci masowej różni się od dysku twardego tym, że dysk SSD wykorzystuje pamięć elektroniczną zamiast wirującego dysku magnetycznego. Chociaż jest droższy, dysk ten odzyskuje dane nawet setki razy szybciej niż jego mechaniczne odpowiedniki. Oprócz tego, że są szybsze, praktycznie nie wytwarzają dźwięków i nie tolerują wyższych poziomów uderzeń i wibracji.

Pisanie sekwencyjne

W sekwencyjnym zapisie komputer tworzy plik i zapisuje serię rekordów, jeden po drugim. Rozmiar pliku rośnie wraz z każdym nowym rekordem. Pliki sekwencyjne są łatwe do przetworzenia dla napędu dyskowego, ponieważ po prostu przesuwają się do przodu z położenia danych o ostatnią zapisaną. Chociaż takie pisanie jest dość proste, niektóre typy dysków SSD są wolniej zapisywane na mechanicznym dysku twardym.

Losowe pisanie

Losowe pisanie składa się z dwóch kroków: Po pierwsze, zespół powinien wyszukać zapis, który zostanie napisany lub zaktualizowany. Wtedy pojawia się faktyczne pisanie. Pomyśl o sprzedawcy od drzwi do drzwi, który odwiedza wszystkie domy w bloku. Szybciej zaczyna się na jednym końcu bloku i kontynuuje drogę do końca, dom po domu, zamiast losowo wybierać domy i chodzić tam iz powrotem aż do końca. Losowy dostęp pozwala jednak bankowi na odzyskanie konta, a następnie na konto innej osoby bez żadnej preferencji. Wydajność dysku SSD bardzo cierpi z powodu dodatkowej pracy wymaganej przez losowe pisma.

Flash vs. DRAM

Nie wszystkie dyski SSD korzystają z tej samej technologii. Najczęściej używa się pamięci flash, która jest tą samą pamięcią rodzinną, używaną w brelokach "kciuka". Pamięć flash jest nieulotna, co oznacza, że ​​zachowuje dane bez źródła zasilania. Odczyt we wspomnianej pamięci jest szybki, ale zapis może być powolny. Najlepszym rozwiązaniem jest dla plików, które wymagają częstego dostępu oraz kilku zapisów i aktualizacji.

Inne dyski półprzewodnikowe używają droższej technologii o nazwie Dynamic Random Access Memory (DRAM). Zespoły wykorzystują pamięć DRAM jako pamięć główną, w której ładowane są programy i wykonują obliczenia. Jest szybki i nie ma takich samych problemów z wydajnością podczas zapisywania plików, losowo lub sekwencyjnie. Ta pamięć jest niestabilna, więc utrata energii jest problemem, którym zajmuje się zarządzanie kopiami zapasowymi baterii, ale tylko przez kilka godzin.