W jaki sposób matematyka bierze udział w projektowaniu gier wideo?

W jaki sposób matematyka bierze udział w projektowaniu gier wideo?

Projekt świata

Jednym z podstawowych obszarów gier wideo i animacji jest projektowanie obrazów 3D na komputerze przy użyciu formuł matematycznych. Wyprodukowane z kombinacji wielokątów obrazy te mogą być w zakresie od królika do kupki złomu. Obrazy, które gracz widzi, od postaci przechodzących przez scenę do wrogów i przeszkód, są utworzone z tych wielokątów. Miejsce, w którym znajdują się obiekty i miejsce, w którym postać znajduje się w odniesieniu do tych obiektów, wszystko zależy od formuł matematycznych. Nawet w podstawowych grach 2D matematyka jest tym, co mówi grę, jeśli postać skoczyła na solidną platformę lub wpadła w dziurę.

Fizyczne

Innym obszarem rozwoju gier, który wykorzystuje matematykę, jest projektowanie fizyki świata. Bez względu na to, czy świat gry jest prosty, czy skomplikowany, zawsze trzeba zastosować fizykę. Jeśli gracz naciśnie przycisk skoku, wówczas musi zostać ustalona wysokość, do której dotrze postać. Jeśli piłka jest kopnięta, nie może podążać prostą ścieżką, więc programista musi zastosować algorytmy niezbędne do określenia prędkości oporu grawitacji, sposobu, w jaki piłka będzie zwalniać na odległość, itp., To samo dotyczy gier strzelanek pierwszoosobowych, w których oblicza się trajektorię pocisków wystrzeliwanych na dużą odległość.

Inne zastosowania

Ile obrażeń otrzymuje postać za pewne działania, wymaga formuł matematycznych. Na przykład upadek z określonej wysokości musi zostać obliczony, szczególnie jeśli spadając z dużych wysokości, powoduje więcej obrażeń. Ponadto prosta matematyka, taka jak liczba punktów, które postać musi uzyskać, aby wykonać określone działania, musi być obliczona matematycznie. Również sposób działania paska energetycznego postaci lub punkty obrażeń są ustalane przez matematykę. W grach RPG, w których postać ma określony procent "trafienia" ustanowiony przez ich statystyki, musi istnieć formuła określająca możliwość, że postać musi trafić swojego wroga.