Jak znaleźć przecięcia krzywej w MATLAB

Użyj MATLAB, aby znaleźć przecięcie dwóch funkcji.

MATLAB to oprogramowanie stworzone przez MathWorks, Inc., które pozwala programistom wykonywać zadania obliczeniowe z dużą prędkością. Chociaż MATLAB jest w stanie przeprowadzić złożoną analizę zestawów danych, jest także w stanie rozwiązywać proste problemy, takie jak wyznaczanie punktu przecięcia dwóch krzywych lub dwóch funkcji. W tym artykule termin "funkcja" odnosi się do relacji matematycznej zamiast do procedury programowania.

Przypisz obie funkcje do zmiennych, na przykład Y = 3 * x 8, Z = 4 * x 8. Te dwie przykładowe funkcje przecinają się tylko w punkcie (0, 8).

Wprowadź następujące polecenie: find (Y == Z). MATLAB da odpowiedź numeryczną w postaci "ans = liczba"; liczba odpowiada indeksowi macierzy, w której znajduje się przecięcie.

Wprowadź następującą komendę: x (ans), gdzie "ans" jest numerem, który MATLAB dał ci w poprzednim kroku. MATLAB odpowie odpowiedzą współrzędną "x" skrzyżowania. Zauważ, że "x" w "x (ans)" jest zmienną używaną w funkcjach "y" i "z" i może się różnić w zależności od zmiennych, które zainicjujesz i używasz w funkcjach.

Napisz polecenie "Y (ans)" (bez cudzysłowów); MATLAB zwróci współrzędną "y" punktu przecięcia. Zauważ, że "y" w "Y (ans)" jest nazwą funkcji 3 * x8 i może się różnić w zależności od zmiennych używanych do nazwania funkcji.

W tym przykładzie ans = 201. Polecenie "x (201)" zwróciło 0, a polecenie "Y (201)" zwróciło 8. Dlatego, zgodnie z oczekiwaniami, punkt przecięcia funkcji "y" i "z" wynosi (0.8 ).

Rada

Upewnij się, że zmienna w twojej funkcji (czyli "x") zaczyna się od zakresu wartości.

Aby ułatwić sobie wizualizację wykresu, użyj polecenia "plot (variable, function1, variable, function2)"; w tym przykładzie polecenie zostanie odczytane jako "wykres (x, 3_x8, x, 4_x + 8)".

Ostrzeżenia

Jeśli wystąpi błąd, sprawdź kod inicjalizacji zmiennej. Na przykład polecenie "x = -20: .1: 20" (bez cudzysłowów) jest wypełnione możliwymi wartościami od x-20 do 20 rosnącymi o 0, 1. Dostosuj wartość przyrostu do swojego typu funkcji; na przykład zwiększa się o ułamki pi dla funkcji trygonometrycznych.